Son 2 gündür peşpeşe yaşadığım iki olay bana yaşlanmaya başladığımı ima etse de , ben kendimi öyle hissetmiyorum bilesiniz. 🙂
- İlk olay bugün geneli +80 doğumlu olan bayanlarla yemek masasında yaşandı. Evli bayanlar bir araya gelince en çok konuşulan konulardan birisi hiç şüphesiz çocuktur:) İkinci çocuk meselesi konuşuluyordu. İkinci çocuk için zaman planlaması yapıyordu bir tanesi, sınavlar terfiler falan olunca en az 3 yıl sonrası olabiliyordu. Sonra “bizim bey yaşlı o kadar beklersek olmaz” dedi. Beyinin yaşını sorduğumda 75 li olduğunu söyledi. Ay dedim Aman Allahım ben 73 lüyüm yaşlı mıyım? Olay toparlanmaya çalışıldı ve epey güldük .
- İkinci olay ise önceki akşam İrem’le sohbetimizde oldu.
İrem-Anne ben geleceği çok merak ediyorum. Benim çocuklarım olduğunda gelecek nasıl olacak acaba?
Ben- “ben görürüm inşallah”, diye mırıldandım kendi kendime.
Rahmetli babaannesinin kendisini görüp görmediğini, anneanne, dedesinin yaşlarını sordu. Sonra döndü.
Anne ben sanırım bir an önce çocuk yapmalıyım çünkü biraz yaşlanmaya başladın.
demez mi ! Ne yapacağımı ne diyeceğimi şaşırdım, gülsem mi ağlasam mı karar veremedim, öyle garip bir cümle ki şok oldum. Bizim zamanımızda olsaydı ağzına bir şaplak yemiş miydi , sizce?
Kesinlikle şaplağı yemişti :))
Gönlün genç olması bedenlerin genç olmasından çok çok daha önemlidir. Emeklilik yaşına gelmiş nice insan var ki gençlerden daha dolu, neşeli, coşkulu ve anlamlı hayat sürüyorlar.
Daha yaşanacak nice güzel şeyler var, kimsenin sizi yaşlı hissettirmesine izin vermeyin 🙂
Kimse şaplak atmazdı bence. İnsanlar böyle bir durumda sadece hüzünlenir, hüzünlü düşüncelere, anılara dalar gider diye düşünüyorum.
Devletli, aslında ben şaplak kısmını yaşlılık için değil de çocuk meselesi için düşünmüştüm. kesinlikle haklısın yaşlılık hüzünlendirir.