Yardımcı Meseleleri serisi yapmak değil niyetim fakat zaman zaman doldukça, aklımda fikrimde tek bu konu olunca da yazmasam olmuyor. Yardımcımız bu yazıdan sonra geri dönmüştü, 9 aydır birlikteyiz ve aileden birisi bizim için artık. Bir kaç gündür eşinin rahatsızlanıp hastaneye kaldırılması ile epey üzgündü. Dün ise durumun ağırlaşması ve acil ameliyata alınmasıyla sarsıldı. Yarın dönüyor memleketine, iyi haberlerle döner inşallah. Gündüz bizim için bir arkadaşını da organize etmiş bile.
Ben bu kez kendi kuracağımız yeni düzene göreceli olarak daha az üzüldüm aslında. Kerem in alışma süresi nasıl geçecek yarından itibaren anlayacağız fakat beni asıl üzen hem de çok üzen hayatın bu dengesizliği ve insanı çaresiz bırakmasıydı. En yakınımızın ihtiyacı olduğunda yanında olamıyorsak ve hatta ailemizden ayrı yaşamlar sürmek zorunda bırakıyorsa hayat bizi, çok kötü değil mi?
Mari döner mi bilemiyoruz (seviyoruz, dönmesini çok isteriz) ama öncelikle inşallah eşi iyileşir. Bir an bir şey değişiyor beraberinde her şey değişiyor. Hayatta ne kadar şanslı olduğumuzu anlamamız için bir vesile daha oldu. Binlerce şükür bugunümüze.
Biz Cancanve Eniştem dolayısıyla bu sorunu çok yaşadık.
Memleketlerinden, sevdiklerinden uzakta , dilini bile bilmedikleri memleketlerde yaşam kavgası vermeleri beni hep üzerdi.
Neyse artık Cancan okula gitmeye başladı.
Kolay gelsin Özlemcim umarım herkes için en iyisi olur.
İnşallah Lale Ablacım, kreşe başladığında biraz daha rahatlayacağız