İrem yaklaşık 3 yaşlarındayken ” trambolinde zıplamak istiyorum” diye dedesini ikna edip upuzun bir sıra bekletip sıra kendilerine geldiğinde ” benim karnım acıktı” diyerek yapmamıştı. İrem’i o dönemde salıncakta bile kemer takarak sallayan babamın trampoline ikna olmasını hayretle karşılamıştık. O ise ” İrem bana bir saat sıra bekletti sonra da kaytardı” diye senelerce anlatıp durdu.
Geçtiğimiz hafta ki Adana seyahatimizde İrem trampolinde zıpladı ilk kez. İlk yükseldiğinde biraz korktu ama sonrasında çok eğlendi. Babamın dilinden de kurtuldu böylece:)
Hazırlıklar yapılırken, güvenlik kemerleri bağlanıyor, kontrol ediliyor. Ve görevli abi ayaklarından çekerek zıplamayı başlatıyor.
Ben kendi adıma korkuyorum böyle şeylerden, İrem benden daha cesaretli:)
ben nasıl özendim şimdi İrem’e anlatamam,eskiden tramplenin en tepesinden atlardım var yani bi potansiyel:))
Hepinize sevgiler