Bizim evde; çocukların bir an önce uyumasını isteyen bir anne ve uyumamak için inat eden çocuklar sebebiyle en gergin zamanlarımız uyku vakitleri oluyor. Dün akşam sinirlenmişim söyleniyorum yine ( bu “yine” kelimesi ne kötü oldu , suratıma tokat gibi geldi 🙁 ) Önce onlara sonra kendi kendime söylenirken İrem :
– Bugün en büyük yasımız zaten bir de birbirimizi üzmeyelim demez mi?
10 Kasım törenlerinden etkilenmiş, Atatürk’ün ölümüne üzülmüş kızım. Saygıyla anılmanın bedenen ölmekten daha önemli olduğunu anlayacak O da ilerde.
Daldan dala olacak biraz ama bir anektod daha anlatayım.
Kerem babasına soruyor.
– Baba ayaklarımız ne işe yarar?
– Yürümemizi sağlar.
– Bravo bildin !
Minicik beyimiz babasını test ediyormuş 🙂
Ha hahhaaa Özlemcim biliyomusun
bizim evde Gamse uyumadan uyumak hala mümkün değildir. Çünkü soracak bir sorusu daima vardır. Ya da müziğinin sesi elinden olmadan birden açılıverir…Yani sana diyeceğim o ki, büyümelerini beklerken fazla hayal kurma:))
Lale Ablacım,üzüldüm bak şimdi 🙂 Çocuklar hep çocuk kalacak demek ki 🙂
Sevgiler