“7” Şekspir Müzikali

Bütün dünya bir sahnedir…
Ve bütün erkekler ve kadınlar
sadece birer oyuncu…
Girerler ve çıkarlar.
Bir kişi bir çok rolü birden oynar,
Bu oyun insanın yedi çağıdır…

İlk rol bebeklik çağıdır,
Dadısının kollarında agucuk yaparken…
sonra mızıkçı bir okul çocuğu…
Çantası elinde, yüzünde sabahın parlaklığı
Ayağını sürerek okula gider…
Daha sonra aşık delikanlı gelir,
İç çekişleri ve sevgilinin kaşlarına yazılmış şirleriyle…
Sonra asker olur, garip yeminler eder.
Leopara benzeyen sakalıyla onurlu ve kıskanç,
Savaşta atak ve korkusuz,
Topun ağzında bile şöhretin hayallerini kurar…
Sonra hakimliğe başlar,
Şişman göbeği lezzetli etlerle dolu,
Gözleri ciddi, sakalı ciddi kesmli…
Bilge atasözleri ve modern örneklerle konuşur
Ve böylece rolünü oynar…
Altıncı çağında ise palyaço giysileriyle,
Gözünde gözlüğü, yanında çantası,
Gençliğinden kalma pantalonu zayıflamış vücuduna bol gelir.
Ve kalın erkek sesi, çocukluğundaki gibi incelir.
Son çağda bu olaylı tarih sona erer.
İkinci çocukla her şey biter.
Dişsiz, gözsüz, tatsız, hiç bir şeysiz..

Etkileyici değil mi? William Shakespeare’in insanın 7 evresini anlattığı , Haluk Bilginer’in ve 4 soytarı kızın oynadığı   (Evrim Alasya,Selen Öztürk, Zeynep Alkaya, Tuğçe Karaoğlan)  “7” Şekspir Müzikali  harikaydı.  Dün geceden beri sürekli  beynimde “Bütün Dünya bir sahnedir” sözü var melodisi ile.  Haluk Bilginer’i ilk kez sahnede seyrettim, zaten severdim ama tek kelimeyle hayran kaldım. İyi ki bu oyunu izleme fırsatım oldu.    2 saat boyunca hem düşündürdü, hem güldürdü, hem harika bir orkestra dinledik.

Oyun Atöyesi ve Haluk Bilginer’in emeklerine sağlık.   Oyun Atölyesi takvimine bir göz atın,  İstanbuldaysanız ya da bizim şehrimize olduğu gibi  misafir oluyorlarsa bence hiç kaçırmayın.