Benim için bazı kitaplar var ki okuduktan sonra uzun süre etkisi geçmez, zihnimin bir bölümü halen kitapla meşgul olduğundan yeni bir kitap alamam elime bir süre. Özge Uzun’un, “Sizin Hiç Maviniz Var mı” kitabı da öyle oldu. Özge Hanım’ın “Mavi Gözlü Küçük Dev” blogunu ara ara takip ediyordum. Blogdaki paylaşımlardan oğlunun gelişimi ile ilgili az çok bilgim vardı. Kitabında hayatını, mücadelesini tüm samimiyeti ve açık yüreklilikle ile anlatmış. Çok ama çok güçlü bir kadın olduğunu düşünüyorum.
Kitabın başlangıç kısmında “Bu kitabı şükretmeyi gerçekten bilmeyen, en ufak sorunları kocaman yapan, sahip oldukları mucizelerin farkına varamayan anneler okusun istiyorum…” diyor. Hayatımdaki güzellikler için zaten hep şükrediyorum, kitabı okurken hayatımızdaki en basit şeyler için bile ne çok şükretmeliyiz anladım. Özellikle bankada karşılaştığı bir anne- çocuk diyaloğunu anlattığı sonra çocukla ilgilendiği ve ardından aktardığı düşünceleri bir anne olarak tokat gibi geldi. Çocuklarımın isteklerine zaman zaman da olsa yeterince kulak vermiyor muyum diye sorguladım kendimi. Teşekkürler güzel güçlü kadın, bizimle sansürsüz içtenlikle paylaştığın hikayen için… Blogunu da kitabını da okurken asla agitasyon ve çocuğunu kullandığını düşünmedim.
Blogger 📝