“Mutluluk İçimizde” yazan bu buzdolabı mıknatısı; nisan ayında yaptığımız ilk fimo denemelerimizdendi. Hafta sonu Güzin Abla köşesinde gördüğümüz hikaye ile tam uyuşunca tekrar yayınlamak istedik. Hikayeye gelince;
İnsanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş… Hep şikayetçi, hep bıkkınmış…. Bir gün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler…. “Saklayalım, zor bulsunlar; zor buldukları için belki kıymetini bilirler” diyerek başlamışlar tartşmaya. Sorun büyükmüş… Mutluluğu saklamak kolay değilmiş. Kimisi: “Everest’in tepesine saklayalım” demiş; kimisi: “Atlas Okyanusu’nun dibine” demiş. Taç Mahal’in kubbesi, Mekke sokakları, İtalyan sofrası… Bir hastanenin yeni doğan odası, dondurma külahı, şarap şişesi… sigara paketi, lale bahçesi… Pek çok yer düşünmüşler, ama hiçbiri yeterince zor gelmemiş… Derken meleklerden biri:”İçlerine saklayalım” demiş. “Kimsenin aklına gelmez içine bakmak!”
İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış… Belki mutluluk kolay değildir. Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü… Çünkü emekte ve insanın içinde saklı mutluluk…Ne başkasının evinde ne de başka bir şeyde… Bu yüzden gözünüz hep içinizde olsun… Siz dışarıyı boş verin, içinize bakın…
Blogger 📝
Murat dedi ki:
Sevgi, Huzur, Mutluluk…
İnsanı insan yapan ” düşünme” erdemi…
İhtiyaç duyduğumuz ve daha fazlası içimizde bir yerlerde onu keşfetmemizi bekliyor…
Hayata gün ışığı misali gülümseyip, herzaman bizimle olan o güzellikleri keşfedelim birlike…
Mutluluk içimizde, hepimize :=)
melonik dedi ki:
yazı harika çok etkilendim teşekkür ederim tekrar ve tekrar:)
Ev Perisi dedi ki:
Küçük şeylerden mutlu olmayı bilen bir insanım ama maalesef bir o kadar da mutsuz edebiliyor bazı küçük şeyler!!!Sizin ziyaretiniz benim için çok önemliydi ve beni mutlu ettiniz.Teşekkür ederim…
Sevgiyle Kalın
cocuklacocuk dedi ki:
Çok doğru, mutsuzluğu da biz seçiyoruz. meşhur “secret” da da anlatılan bu. Kitabı yeni bitirdim, bir kaç güne kitap yorumuna bakabilirsin.Okumadıysan tavsiye ederim.
fulya dedi ki:
bugün negatif mi düşünüyorum ne…yazıyı okuyunca ilk olarak şu aklıma geldi mutsuzluğun sebebi de içimizde.Hayat üzerine kalıplaştırdığımız şeyler olmayınca mutsuzum diyoruz.beklentileri yaratan da beynimiz ya da içimizin bir köşesi değil mi…