Şubat ayında memleketine giden yardımcımız dolayısı ile yoğun ve yorucu geçti. 10 gün kadar anneciğim geldi destek için, benim gibi gurbette yaşayanlar için paha biçilemez bir mutluluk. Varlığı başımızda olması yetti. O gittikten sonra kalan birkaç günde tam survivor gibiydik. Hafta sonu temizlik yapacağımı anlayıp kendisine de pay düşeceğini sezen kızım, hiç yapmadığı bir şekilde kardeşinin antrenmanına gitti, evde temizlik yapmayacağım diye. Ama dönüşte yine de evi süpürme işinden kurtulamadı. Ben kendime kızıyorum aslında el bebek gül bebek büyütüyoruz diye. Temizlik kokusu alınca kaçıyorlar ama dolaplarında bulamadıkları kıyafet olunca söyleniyorlar…. Artık çocuklar büyüdü, kendi kendimizi idare ederiz desek de benim çalışma saatlerim, eşimin şehir dışındaki işi, çocukların okul geliş gidiş saatleri ve maalesef alışan düzen sebebiyle bir süre daha yardımcımızdan vazgeçemeyeceğiz gibi. Bu hafta içi yardımcımız geldi de normal düzenimize döndük çok şükür.
Hafta sonu da güneşin keyfini doyasıya çıkardık ve son bir kaç haftanın yorgunluğunu attık. 🙂 Sahil kenarında uzunca bir yürüyüş yaptık bu güneşli mart gününde , sakin bir sahil keşfettik, Kocaeli’nde Kalabalıktan uzak denize karşı çaylarımızı içtik. Mart bizim bloga başlama ayımız, Çocuklaçocuk’un doğumgününü kutlayacağız bu hafta 🙂 Hepimize güzel bir hafta olsun.
