Bahçeden gelen ağlamaklı ve tekrarlayan “Anneanne ” çığlıklarını üst kattan (4.katta oturuyoruz) duyunca aklım çıktı. Önce balkona koştum, göremedim, çığlıkları devam ediyordu. Sonra ayağımda ne varsa, kapının açık kalmasına aldırmadan merdivenleri uçarak indim. Merdivenin başında koşarak gelirken gördüm kızımı. Annemi ise göremedim.
-“Ne oldu anneanneye?”
o anda bir elinde bisikletle hızlı bir şekilde İrem Hn. ın arkasından gelen annemi gördüm.
Apartmanı ayağa kaldıran bu hengamenin, sebebi belli oldu sonra;
BÖCEK!
Bahçedeki çam fidanlarına dokunurken gördüğü bir böcek.
Şaka gibi; eşofman, terlik, dışarda kalsak sebebi bir böcek olacaktı.
Kızım, bu böcek korkusunu yener ilerleyen günlerde inşallah. Arkadaşlarım bilirler; aslında İrem , doğayı hayvanları bunlarla ilgili ne varsa kitap- cd hepsini sever. En sevdiği oyun da bebekler yerine hayvancıklarını konuşturmaktır.
Entomofobi (böcek fobisi) olsa sanırım, oyuncaklarına ve fotoğraflarına bakmaya, belgesellerde görmeye dayanamazdı.
Park – bahçe gezmelerine de yabancı değildir öyle. Ama belki Kayseri’ deki kuru hava nedeniyle veya belki ilaçlama nedeniyle daha az rastlıyorduk böceklere.
Onunla sonradan konuşurken şöyle dedim.
– Hayvancıklarınla oynamaya bayılıyorsun, dinazorlarını beslemek için ağaçlardan yaprak topluyoruz. Dinazorlar kocamanlar, onlardan korkmuyorsun…
-Anne, dinazorlar artık yaşamıyorlar. Onlar oyuncak, ama böcekler canlı.
Bu çocukların birden gerçek hayata dönüp bilgiç laflar etmeleri yok mu , şaşırıp kalıyorsun ne diyeceğini.
Böcek fobisini araştırırken Ekolojik Yaşam Portalı , ekoses.com’da çok faydalı bir makaleye ulaştım.
Ekosistem ve zararlıları anlayabilmemiz için makalenin tamamını okumanızı tavsiye ediyoruz. Konunun önemini vurgulamak açısından yaptığımız kısa alıntılar ise aşağıda.
“””
Bir türün zararlı olup olmadığına karar verebilmek için, bu türle ilgili örneğin populasyon büyüklüğü gibi biyolojik/ekolojik değişkenlerin ortaya konması gerekir. Zararlı tanımı insanın gereksinim ve değerlerine göre yapılan insan merkezci bir tanım. “Hiç böcek ve zarar olmamalı!” şeklindeki “mükemmeliyetçiliği” son birkaç on yılda patlak verdi. Bunun faturası çok sayıda “zararlı problemi” ve her yıl milyonlarca kilo böcek öldürücü kimyasal madde (insektisit) kullanımı oldu.
Bahçelerimizi ve park alanlarımızı böceklerle ve ekosistemin diğer canlı elemanlarıyla paylaşmaktan hoşnutsuz olmaya başladık. Çünkü son asrın böcek öldürücü ilaçları “sayesinde” sağda solda böcek görmemeye alıştık ve potansiyel olarak zararlı (bazen de zararsız) olan türleri az sayıda bile görmemiz, bizde acil bir yok etme isteği uyandırdı.
Böcek korkusu pek çok ülkede, özellikle şehirlerde yaşayan insanlarda oldukça yaygın. Bu da her sene yeni zararlılar yaratıyor. İnsanlar zararsız, hatta yararlı böceklerin ve diğer eklembacaklıların, örneğin örümceklerin varlığına tahammül edemedikleri zaman bu canlılar da zararlı olarak sınıflandırılıyor. Bunu önlemenin tek yolu, insanları böceklerle küçük yaşlarda tanıştırmak ve onları bu canlıların ekosistemimizin kalitesini korumadaki büyüleyici ve yaşamsal rolleri konusunda bilgilendirmek. “””
Blogger 📝
cocuklacocuk dedi ki:
Uykusuz kahraman, bizi haberdar ettiğiniz için çok teşekkürler. Korkulacak bir şey olmadığına herşeyin kontrol altında olduğuna çok sevindik.
uykusuz kahraman dedi ki:
tşekkür ederim öncelikle evet geceleri rüyasında böceklerinyatağında gezdiğini gördüğünü söylüyordu dün bır uzmanla görüştük evet bizi gerçekten rahatlattı bunun çok sık olaması durumunda korkulacak bişeyin olmadığını anlattı kızımızla konuştu ve bunun 5 yaşına kadar sürebileceğini bunun terapi yapılaarak gidebilecek bişey değilmiş bizim sabırlı davranarak bazı şeyleri zaman bırakmamız gerektiğini söyledi :S
cocuklacocuk dedi ki:
Uykusuz Kahraman, çok üzüldük yaşadıklarınıza. kabuslar mı rahatsız ediyor acaba? Biz ne dersek diyelim bir uzman değiliz. Süreklilik durumunda bir uzmana danışmanızda fayda var diye düşünüyoruz.
uykusuz kahraman dedi ki:
saat şu anda 05:22 sabah olmak üzere kızım bir ay içinde ikinci kez çığlıklarla uyanıp bağırıyor 4 yaşında öyleki eşim ve ben panikle uyanıp ışık felan açıyoruz ikna olmuyor her tarafın temiz olduğunu gösteriyoruz hala sağa sola bakıyor ve tekrar uyuması sabahı buluyor. niye oluyor anlamıyorum ama bu hali bizi korkutmaya başladı ne yapabilirim onuda bilmiyorum bu durum 1-2 gün sürüyor varsa önerileriniz lüttttfen yardım edin
TOLGA İTMEÇ dedi ki:
bakın siz başınızdan geçen olayları anlatıyorsunuz bense nasıl başaçıkalbilirim onun cevabını arıyorum benim 2 yaşında bir kızım var çok şefkatli ve akıllı ama bu konuda beni bir türlü analmıyor aniden çığlık çığlığa kalkıyor anne böcek var şiist sessiz ol diyor ışıkları açıyoruz ona tüm odayı gezdiriyoruz ama o an inanır gibi oluyor ve daha sonra yeniden kuruyor ne yapmalıyım şu ekonomik krizin kol gezdiği anda bir pskiyatıra götürebilecek durumumda yok açıkçası çünkü inanılmaz fiyatlar alıyor muayenede devlet desen allah düşürmesin işte en kolay yol bu tür siteleri gezerek doğru bilgi edilmeye çalışıyorum bana bu konuda yardımcı olacak bilgi sağlayabilecek biri varsa lütfen cevap yazsın işte msn adresim tolga_itmec1(at)hotmail.com
—
Merhabalar ve hoşgeldiniz öncelikle. Anlattığınız durumda kızınızın bir uzaman görmesi gerekiyor gibi görünüyor. Umarım sizi bu siteden görüp ulaşacak bir uzman karşınıza çıkar. Böyle bir durumda bizi de gelişmelerden haberdar edin lütfen, ana sayfada mail adresimiz bulunmakta. Geçmiş olsun şimdiden.
annekaz dedi ki:
bu tür korkularım yok elime alıp dışarı atıyorum evde hiç çocukların gözleri önünde böcek öldürmedik bu davranışın korkularını körükledğini düşünüyorum..Çok küçükken işte annesi merak eder falan der bırakırdım şimdi korkmuyorlar..
lale dedi ki:
bim de kabusumuz. Çocukken ne yaptıysak halledemedik. NAzlı hala Örümcekten ölesiye korkar. Görrse o yok edilmeden odaya bile girmez. Umarım daha küçükken halledersiniz. Ama ne kadar anlatmaya çalışırsanız o kadar kafalarında yer ediyor bu korku. Garip bir ikilem yani. Sevgiler bıraktım
uyuyang dedi ki:
geçmiyor yaş 20, 30, 40 da olsa geçmiyor bu korku ben aynı çığılığı bu yaşımda bile basarım:)
Ebruli Günlerdeyim dedi ki:
Merhaba;
Ben hayvanlari, dogayi cok sevmeme ragmen boceklerle ve arilarla olan iliskimi duzeltemedim. Benden cok kucuk canlilar olduklari halde bir turlu bu korkumu yenemedim, yenemiyorum da. Ari bile gorsem kaciyorum. Eger evde ise o evde bile kalamiyorum.
Hayvanlari cok seviyor olmakla bunun bir baglantisi yok. Goruntuleri cirkinlestikce insan korkuyor ve boyle uzayip gidiyor. Elime bir orumcek alip da “Ayyyy sen ne guzel seysin, ne tatlisin” diye bir kedi yavrusunu sever gibi onu sevemem, ona dokunamam.
Ama sevenleri de takdir ediyorum.
Bravo diyorum…
periliköşk dedi ki:
bizim kızlarda öyle maket hayvanlar oyunlarının içinde hatta yataklarında ama gerçeklerini görünce tırsan çocuklar bunlar…:=)
karıncadan bile korkuyorlar yahu,sinekten böcek diye çığlık atarak kaçıyorlar….
Filiz Arıcan dedi ki:
Canım benim nasıl da korkmuş ki kimbilir çığlığı basmış.Ama inanki Özlem’cim ben koca kadın oldum karıncadan bile hala korkuyorum desem yalan olmaz.Bilmem belki de içten gelen bir duygu diğer tüm duygular gibi bu da…
mavianne dedi ki:
canım umarım geçer korkusu
zor iş çünkü bununla yaşamak
ben hiçbir böcekten korkmam huylanmam
var öyle arkadaşlarım
ama zor işleri
umarım irem de kurtulur
sevgiler
fulya dedi ki:
melis de küçükken benim sayemde böceklerden korkuyordu.Büyüdükçe bu biraz olsun azaldı.Üzerine düşmede ve çok fazla bahsetmeyerek bahçeden topladığım birkaç böceği besleyerek geçirdik.Onların kendine zarar veremeyeceğini anlamış oldu böylece…
Nalan (Desertwind) dedi ki:
Iki kuzenim var, kiz olani bocekleri eline alip severken, oglan olani cimene dahi basamaz.Omer’le Zeynpe’de oyle…Icten gelen bir sey sanirim…
ebru dedi ki:
Ben örümceklerden çok korkarım mesela. görmeye bile dayanamam. Ama işin aslına yazıda çok güzel değinmiş. Artık bazı bitkiler bile yaşayamıyor, sırf onlara zararlı yaratıkları böcekler yiyemiyor diye. Çünkü hemen böcekleri ilaçlıyoruz yazlıklarda bahçelerde… Dengeyi bozuyoruz yani.
fatoş dedi ki:
merhaba uzun bir aradan sonra.ben ancak kaçırdıklarımı okurum.sonra görüşürüz.
rüzgar dedi ki:
Küçük yaşlarda mutlaka çözülmesi gereken bir sorun. Ben 35 yaşındayım, kendimi bildim bileli kelebek fobim vardır. Hayat kalitemi inanılmaz etkileyen bir rahatsızlık. Çocuğuma yansıtmamak için taklalar atıyorum, bahçede otururken koşarak kaçmaya başlıyorum, en sevdiğim mevsimin tadını kelebekler yüzünden çıkaramıyorum zaman zaman.