Çalışan Bloggerlar işyerinde durumlar nasıl? Blog yazdığınızı paylaşıyor musunuz? Tepkiler nasıl ?
Ben 2010 sonunda iş hayatına yeniden döndüğümde bambaşka bir şehirde bambaşka bir sektörde yeniden başlamak zorunda kaldım. Öncesindeki 8 yıllık Tekstil kariyerimi sıfırladım, ya da ordan edindiğim tecrübelerle devam ettim diyelim. Fakat teknik bir eleman olarak yeni bir sektörde çok zorlandım. Teknik elemandan özellikle de kaliteci ise konuya hakim olması , problem çözmesi , vs vs. Bekleniyor doğal olarak.Öğrenecek şeyler asla bitmez fakat 2. Yılımdan itibaren kendimi artık fikir sahibi olarak görebiliyorum. Burdan geleceğim nokta şu ki b en bu işyerinde başlarken herşeye yeni olduğum için Çocuklaçocuk tan bahsetmeyi uygun bulmadım. İnsanları tanımamanın verdiği güvensizliğin de bunda rolü çok büyük. Sevgili Kaynağım İnsan bana iş aradığım dönemde CV inde mutlaka olsun, sizin tek yönlü olmadığınızı gösterir demişti. CV de saklamadım ama sonrasında çok yakın bulduğum bir kaç kişi dışında da paylaşmadım. Kendim için çok doğru bir karar verdiğimi düşünüyorum, rahat ettim. Maalesef çok samimi, birbirine bağlı bir ekipte çalışmıyorum. İş yerindeki sohbetler sınırlı, gruplar var ilkokulda gibi hissediyorum bazen:( Belki eski çalıştığım benim için özel olan eski işyerim gibi kurumsal bir şirkette olsaydım durum farklı olabilirdi. İnsanların iş dışındaki aktivitelerinin verimliliği artırdığı bir gerçek. Fakat bundan haberi bile olmayan bir çok şirkette mevcut maalesef.
Tüm bunları neden anlattığıma gelince bugün hiç beklemediğim biri ? Özlem blog yazmaya devam mı?? diye olur olmaz bir yerde sorunca şaşırdım.
-Blog ?? dedim.
– Allahtan geziyoruz da haberimiz oluyor dedi, Kocaeli blog toplantısının olduğu kafede fotoğrafları görmüş
Ne kadar biliyor acaba diye merak ettim.
-Okudun mu bizi dedim
-Hayır dedi, anladım ki bilmiyor.
-O zaman okuduğunda konuşuruz dedim.
Rahatsız da oldum hani , bir çok kişiye daha anlatacağını düşündüğümden dolayı. Çocuklaçocuk Fulyacığımla bizim göz bebeğimiz. Tüm samimiyetimizle iyimizi/kötümüzü paylaşıyoruz. Şu anki çalıştığım ortamdaki kişileri düşünüyorum (kurtlar sofrası misali 🙁 ) ve bilmelerini istemiyorum çoğu kişinin. İşyerinde görevimin gerektirdiği rolü kendimce yapıyorum ama burası dünyam benim 🙂
Böyle hisseden ben miyim acaba sadece?
Blogger 📝
Cocuklacocuk dedi ki:
Flame, Pratik Anne, Mavianne,
bu biraz çalışma ortamıyla alakalı bir durum. Çalışma arkadaşlarından güzel iletişim kurduklarımdan da tesadüfen öğrenip sonrasında paylaştıklarım oldu, gurur duyarak. Bu yazı kişiyle alakalı bir iç çekiş oldu sanırım benimkisi. Ayrıca kesinlikle başkalarından daha önemli olan bizleriz 🙂
mavianne dedi ki:
Olumsuz bir geri dönüş olmadı bana. Ben sevdiğim insanların okumasından çok mutluluk duyuyorum iş yerinde de dışarıda da. Nasıl bir dedikodu yaparlar ki. Yapsalar da umrumda değil açıkçası. Ben doğru bildiğimi yaparım. Kimsenin olumsuz yorumu beni yıldırmaz. Güzel yorumlar da aksine çok mutlu eder. Bazen insanları fazla ciddiye almamak gerekir diye düşünüyorum.
Sana da boşverrr diyorum
Kötü söz söyleyen kıskançlığından yapıyordur.
Sevgiler
Pratik Anne dedi ki:
Burada yazdiklariniz cok guzel ve yaratici seyler. Grup icindeki dinamikleri bilemiyorum ama profesyonel anlamda ikisi arasindaki mesafe oldukca acik. Davul zurna ile duyurmamani anlayabiliyorum ama duyarlarsa da cekinecek birsey olmadigini dusunuyorum. Hatta ve hatta bence gurur duyulacak birsey.
Ben yurtdisinda yasadigim icin is yerinden birkac arkadas Turkce blogum oldugunu biliyor. Onlarin da baska kimselere ve ustlerimize soyleme ihtimali var ama isimi yaptigim surece kim ne der? Herkesin bir hobisi var.
Ben Ela’dan sonra isten bir sure ayrildigimda Avon temsilciligi bile yapmistim ve bunu mudurum biliyordu. 🙂
Flame dedi ki:
Ben işyerinde arkadaşlarımla paylaşıyorum ama herkes de bilmiyor tabi. Bir de mesela samimi arkadaşlarım, eşim, ailem falan bazı ortamlarda çok iyi bir blogger, çok takipçisi var vs dediğinde kızarıyorum. Sanki bir tek ben bilsem daha iyi olacak :)) Bir de çevreden kendini belli etmeden izleyenler oluyor. Sesleri çıkmıyor ama bazen blogta paylaştığım konularda yorum yapınca anlıyorum.