Hafta içi iş dönüşü, havaların geç kararmasını da fırsat bilerek çocukları parka götürdüm. Kıştan bu yana birlikte parka gitmemiştik galiba , hafta içi yardımcımız götürüyor hafta sonu da parkın dışında başka gezmeler yapınca parka sıra gelmemiş demek ki. Çocukların anını kaçırmak bu olsa gerek; Kerem parkta oynarken beni hayretler içerisinde bıraktı. İlk olarak, geneli ablasının arkadaşlarından oluşan bir grubun oyunlarının içerisine kendini de dahil edebilmesi, onlarla koşturması, saklanması, onlar gibi ağac tırmanmaya çalışması ve bunu çok doğal olarak yapması hoşuma gitti. Sonra asıl beni şaşırtan Kerem Bey’in tersten kaydırağa tırmanabilmesi (büyük kaydırak) bunu ardı ardına defalarca yapması oldu. Benim kızım da kaydırağa pek normal yollardan çıkmayı sevmedi /sevmez ama sanırım kaydırağa tersten tırmanmayı başardığında Kerem gibi 2 yaş 3 aylık değildi. O kadar eğleniyor ki kaydırağa tırmanırken yavaş yavaş ve sıkı sıkı tutuyor, ayaklarını sağlam basıyor. Önünde İrem gibi hareketli bir abla örneği var 2 yaşta tersten tırmanmaya başladıysa bizimki ilerisini merak ediyorum doğrusu.
Çocuklar enerjilerini sarfetmek için buldukları fırsatları kaçırmıyorlar. Kıpır kıpır hayat dolu olmaları anne baba için bazen zor olsa da çoğu zaman güzel.