GÖÇ YOLLARI

yolYeni Yıl Kartları yazımızda da yazmıştım , ortaokul lise yıllarında nerdeyse bitişik yaşayan büyük bir aileden sonra şu anda ailemizden ve sevdiklerimizden uzaklarda yaşadığımızı. Ailemden uzakta yaşamanın doğal sonucu olarak, artık tam olarak nereye ait olduğumu bilmiyorum.

Memleketime Adana’ya gittiğimde evimi, evimdeyken de ana kucağımı ve yine farklı şehirlerde yaşayan kardeşlerimi özlüyorum. Hep özlem hep özlem. Tıpkı adım gibi, rahmetli babaannem de bu yüzden koymamış mıydı bu adı bana. Uzakta olan oğlunun ilk çocuğunu özleyeceğini düşünüp adı, “Özlem” olsun demişti. Beni mi özleyecekler, ben mi özlenen kişi olacaktım acaba canım babaannemin kafasında. Neyse bu adına çekme olayı farklı ve çok uzun bir konu.

“Kayseri de nasıl yaşanır” diyerek 3 yıl önce bu şehre yerleştiğimiz de nerdeyse her hafta sonu Adana ya kaçan biz , zamanla alıştık bu şehre.

Gerçi kayseri bizim bilmediğimiz bir şehir değildi, eşim kayserili ama O da 10 yılı aşkındır kayseriden uzaktaydı.

Çok güzel dostlar edindim bu şehirde, başta canım ortağım, Fulya’cım.

Kızımın büyüme sürecince bol miktardaki parklarına, yeşilliğine minnettar oldum.

Adana’dan sonra soğuk kış günlerinde sıcacık evde oturmaya, aynı şekilde yazın da klimasız ortamlarda yaşamaya alıştım.

…..

Ama yine yol göründü bize, Kayseri’de son günlerimi yaşıyorum arkadaşlar.

Taşınma yaklaştıkça da  herşey daha bir farklılaşıyor gözümde; şehre, yola, evime, arkadaşlarıma daha bir başka bakıyorum. Gitmek mi zor kalmak mı bilinmez ama benim gitmem gerçekten pek kolay olmayacak.

Yeni şehrimiz İzmit, küçük bir ihtimalle de istanbul anadolu yakası, henüz ev bulma işimizi netleştiremedik. Eşimin iş durumu İzmit de oturmanın daha mantıklı olduğunu söylese de benim netleşmeyen iş arayışlarımla belirginleşecekti her şey fakat sanırım buna zaman kalmadı ve İzmit’e yerleşeceğiz. İstanbul’da yaşayan kızkardeşime , görümceme biraz daha yakınlaşırken Adana ve Kayseri’den de daha fazla uzaklaşacağım.

Özlemlerim biraz daha artacak.

Küçükken kurduğu hayallere dikkat etmeli insan, başta anlattığım bu büyük ailenin tüm bireylerinin aynı şehirde yaşamasından dolayı tatilleri de yine Adana da geçirmek zorunda kaldığımdan, annem-babama niye başka şehirlere yerleşmedi kardeşlerin diye sorar ve farklı yerlerde yaşamayı hayal ederdim hep.

cemile için bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

  1. Özlemciğim,taşınma ,ayrılık,hasret,gurbet…anlamlarını ömrümün 23-41 yaşları arasında öyle yoğun yaşadım ki..ve bitti sandığımda artık onların dıştan değil içten kaynakladığını anladım.
    taşınmalar ayrılık değildir insan sevdiklerini de tıpkı dertleri gibi yanında götürüyor.Hele şu iletişim çağında ha yanındasın ha hattın ucunda.
    Yeni yerin yeni dostluklara yeni sevgilere yeni mutluluklara gebe olacağını biliyorum ve kalbinin tüm sevgileri alack kadar büyük olduğunu da biliyorum,ben kenara yanaşıyorum ki yeniler de yerleşsin diye.
    Canım benim kolay gelsin.yerleşince söz veriyorum bir gün beni kapıda bulacaksın.

  2. Özlem’cim inşallah hakkında hayırlısı olur.Ama ben şahsen İstanbul’a yakınlaşıyor olmana sevindim.Kim bilir belki de bir gün blog yazarları toplantısına katılırsın ve tanışırız:)

  3. Canım yeni şehrinde daha bir yakın olacağız umarım en kısa zamanda da görüşürüz. Herşeyiniz rast gitsin.Sevgiler

  4. çok uzak bu duygular bana iki ailemde ankara’da bende hep ankaradaydım ama çok etkilendim senin için zor olduğunu anlayabiliyorum herşey bir yana taşınmanın çok zor olduğunuda biliyorum geniş ufkun ve maharetinle çok çabuk atlatacağını düşünüyorum.isim konusunda ise arkadaşlarıma katılıyorum babam her zaman çok şanslı ve uğurlu olduğumu söyler bende kendi adıma şanslı olduğumu düşünürüm Allah yardımcın olsun sevgiler

  5. Ben İstanbul dışında yaşayamam derken, küçücük bir Anadolu kasabasında tam 10 yıl , hem de güle oynaya yaşamıştım. Ne de zor ayrılmıştım. Hala sürdürdüğüm dostluklarım var. Kayseriden ayrılıyorsunuz ama bakın bize yaklaştınız. Anadolu yakasında da ikamet ederseniz, bakmışız komşu bile olmuşuz. Size kolaylıklar diliyorum

  6. Her ne kadar ayrılıklar çok zor olsa da, yeni başlangıçların yeni güzellikler getireceğini düşünen bir insan olarak, sizede güzellikler getirmesini diliyorum.

  7. çok dokundu bu yazı bana, yakında biz de düşeceğiz göç yollarına:-(

  8. ne kadar içten anlatmışsınız aynen katılıyorum size maalesef 🙂
    bir samsun lu ailesinin çoğunun samsun da yaşadığı biri olarak çok sevdiğim samsun dan ve ailemden ayrı olmak bunca yıla rağmen bazen o kadar alışılmaz görünüyor ki …
    keşke ah keşke…
    yer ve mekan ne olursa olsun güzel huzurlu ve bol dostlu günler dilerim…

  9. selam kayseriye
    dumanlı dağlar harika görünüyor

  10. sevgili çocukla çocuk inşallah gittiğin yerede çarçabuk alışırsın orda da yeni dostluklar ve arkadaşlıklar edinirsin.

  11. Sizi anlıyorum, aynı şeyleri hissediyorum. Ben de Ankaralıyım ama şimdi İstanbul’da yaşıyorum, 4 yıl oldu hala alışamadım.

  12. Fulya’cım,
    kayseri günlerimde sıcacık dostluğunla beni mutlu ettiğin için çok sağol. bu arada biz kayseri gelinleriyiz, kayseri bağımız hiç bitmeyecek biliyorsun. Senin istanbul özlemini de anlıyorum ve herşeyin gönlünce olmasını diliyorum ama senin veda yazında da bolca hüzün olacak arkadaşım.

    Emrah,
    kendimi yanımda sevdiklerimi de gönlümde götürüyorum çok haklısın. Bloga gelince daha da renklenecek.

    E. Ali,
    başka şehirlerde yaşamayı ben de hep merak ederdim, durumum bu. Arada aslında bir de üniversiteden sonra geri dönmemek için direndiğim canım Ankaram var.

    Enerji Ve Huzur,
    aslında olumluyum beni bekleyen çok başlangıçlar var, 1,5 sene ara verdiğim çalışma hayatıma geri dönmek ilk dileğim. ama ayrılıklar yine de zor.

    Cemile,
    senin durum çok benzemiş bizimkine, herşeyin hayırlısını diliyorum.

    Rüzgar,
    Güzel dileklerin için teşekkürler .

    Yasemin,
    hemşeriymişiz, kardeşlerinle bir araya gelmen dileğiyle.

    Fatoş,
    üniversiteden sonra Ankara’yı bırakmak istememiştim bende benzer şekilde. Ama ankara sanayi şehri değil maalesef, Adana ise (o dönemde daha iyiydi durumu- Sakıp Sabancı’nın sağlığında ), fabrika cenneti. Babamların haklı ısrarları ile geri döndüm.

    PeriliKöşk’üm,
    senin gurbet maceraların da az değilmiş. Güney kuzey, ege çok değişik kültürler görmüşsün. Hele İskenderun, orası zaten değişik kültürlerin bir arada yaşadığı bir yer diye biliyorum çok yakınında olmama rağmen gidip göremediğim bir şehir .

  13. Bu ayrılık durumu bloga yansımaz diye umudediyorum:)
    Ben de 15 yaşımda üniversite kazanıp düşmüştüm yollara; ilk olarak Konya ki denizsiz oluşu ve açık tekel bayii bulma zorluğu nedeniyle hemen bir sınava daha girip kapağı İzmir’ime attım:)))
    Muğlalı olduğum için İzmir’i hiç yadırgamadım ki şimdi İzmirliyim diyorum…
    Kolay gele diyorum… Endişelenmeye pek gerek yok aslında, kendinizi de yanınızda götüreceksiniz nihayetinde:)))

  14. İnsanların isimleri bazen ilginç bir şekilde hayatlarıyla benzerlik gösteriyor. Buna ilk defa şahit olmuyorum.
    İzmit inşallah size hayırlı uğurlu gelir.
    Ben istanbulda doğdum şimdiye kadar hayatım hep burada geçti. Başka şehirlerde yaşamak nasıl olur hep merak etmişimdir.
    Bu arada kandiliniz mübarek olsun.

  15. ah özlemcim…ne güzel anlatmışsın…kayseri günlerinde bir nebze de olsa güzel geçirmene vesile olmuşumdur inşallah…
    Bu şehre veda yazımı bloğuma yazabilecek miyim bir gün bilmiyorum?
    vuslat için birkaç seneye daha ihtiyacımız var…
    artık istanbul da görüşeceğiz…

  16. Gül bahçesine girenler gül olmasalar da gül kokarlar. Kainatin en güzel gülünün kokusunun üzerinizde olmasi temennisiyle… Iyi Kandiller..

  17. Yeni başlangıçlar zordur her zaman.Olumlu düşünmeye başla.Belki umduğundan daha da güzel şeylerle karşılaşabilirsin:))

  18. seni bu konuda en iyi anlyacaklardan biriyim sanırım özlemcim.sıladan ayrı biri olaraktan.bir yanımız gümüşhane biryanımız eskişehir bir yanımızda yaşadığımız gurbet adapazarı.
    bazen düşünüyorumda çocuklarımız kendi ayakları üstünde durduğunda acaba burda yaşmaya devammı ederiz yoksa hep hayalini kurduğumuz bursayamı yerleşiriz yoksa hiç aklımın ucundan geçmeyen eşimin memleketine gerimi döneriz..
    gurbet ve sıla bizim kaderimiz kesin olansa budur…

  19. özlemcim taşınmana sevinsemmi üzülsemmi bilemedim.bize daha yakın olacaksın İzmitte.ayrıca ben izmitte okudum.orayı iyi bilirim ve çok severim.babam izin verseydi orda kalacaktım okuldan sonra.
    ama arkadaşlarından çevrenden alışkanlıklarından ayrılmakta zor olacaktır.Allah hayırlısını versin senin ve ailen için.

  20. Ne kadar zordur insanın yeni yerlere taşınması, alışması, bıraktığı yere duyduğu özlem. Kolaylıklar dilerim yeni hayatında; umarım güzel şeyler yaşar, güzel insanlarla tanışıp bi hamlede alışırsın yeni mekanına. Sevgiler 🙂

  21. Ben de adanalıyım bir dönem kayseride de bulundum şu ana başka bir şehirdeyim ama adanaya daha yakınım biz kardeşler de ayrı şehirdeyiz. Kayseriyi ben de çok sevmiştim.
    Ama her hafta sonu eşlerle çocuklarla aile gezmelerine giden birlikte programlar yapan arkadaşlarıma imrenerek bakıyorum. Dualarımda kardeşlerimle Adana da tekrar bir araya gelmek var.
    Her şey gönlünüzce olsun.
    Sevgilerimle
    Yasemin

  22. çok eski yıllarda ben İzmir’den başka bir yer de asla yaşayamam demiş ilk şehir değişikliği olan İskenderun’da günlerce ağlamış sonra öylesine sevmiş ve Bartın’a çıkan tayinle aynı duygular tekrarlanmış ve bu masal böyle devam etmiş gitmiş….:)
    “ÖLÜM ALLAHIN EMRİ ,
    AYRILIK OLMASAYDI….”

ÇocuklaÇocuk Özlem ☘️  📷 📚 

Blogger 📝 

Kategoriler

Copyright @ cocuklacocuk.com