Tabia

Yazın ortalarıydı  eve gönderilen Tabia  sürpriz paketini aldığımda. Paket içerisinde tanıtım broşürleri ile birlikte minik şişelerinde kayısı çekirdeği yağı, susam yağı ve kantaron yağı vardı.  “Doğal” sözcüğü çok güzel de  günümüzde şüphe uyandırabiliyor:(  Bu sebeple üretim yöntemini araştırdım, Tabia’nın sitesinden  siz de birçok bilgilere ulaşabilirsiniz. Tabia’nın doğuşunu kısaca şöyle anlatıyorlar:

Türkiye hem tıbbi bitki varlığı açısından, hem de meyve üretiminde dünyanın ilk sekiz ülkesi arasındadır.
Endemik bitkilerin çoğu, doğadan kontrolsüz bir şekilde toplanarak, kurutup drog ihraç ediliyor.
Meyve, kabuk ve çekirdekleri ise, birkaçı dışında, ya yakılıyor ya da çöpe gidiyor.
Oysa, bu bitki ve çekirdeklerden elde edilen doğal ve esansiyel yağlara insanların gereksinimleri vardır.
İşte “tabia” bu gereksinimden doğdu.
Araştırma Şirketleri, Üreticiler, İnsan Sağlığı ile görevli Eczacılar ve Tüm Ecza Kooperatifleri Birliği bir araya gelerek bu girişimi başlattı.
Girişimin amacı, doğadan geleni, doğal yollarla kullanıma sunmak.

Bir kimya mühendisi olarak prosesi de merak ettim, çekirdeğin yağı nasıl çıkar diye? Süperkritik karbondioksit (SC-CO2) denilen bir yöntemle yüksek basınç altında sıvıya dönüştürülen CO2 yağları çözmek için kullanılıyormuş,  soğuk pres yönteminden farklı bir metod. Beni etkileyen diğer bir bilgi de yukardaki alıntıdaki çöpe giden çekirdeklerdi. Hani hep diyorlar ya katma değerli işler yapmak lazım diye. Meyvesi bol bir ülkedeyiz ama  yiyip çekirdekleri atıyoruz, bunlardan faydalanmak aklıma gelmemişti açıkcası. Bizim evde yediğimiz miktar değil elbet kıstas; reçel yapılan fabrikları düşünsenize; meyve çekirdekleri, artıkları ne kadar çoktur. İşte çekirdekler bu gibi yerlerden toplanıp temizlenip faydalı hale getiriliyor, ne güzel değil mi?